Bitwa pod Formigny; królewski sukces militarny i początek końca dla Plantagenetów

Rok 1450. Na polnych równinach niedaleko miasta Formigny, w Normandii, rozegrała się bitwa, która nie tylko wpisała się złotymi zgłoskami w annały francuskiej historii wojennej, ale także zakończyła wieki trwania konfliktu między Anglią a Francją. To właśnie tam, pod sztandarami króla Francji Karola VII, zgromadzone siły francuskie rozbiły przeważające liczebnie wojska angielskie dowodzone przez Johna Talbot.

Konflikt zwany Wojną Stuletnią, jak sama nazwa wskazuje, trwał niemal sto lat. Przyczynami tego konfliktu były roszczenia dynastii angielskiej Plantagenetów do tronu francuskiego. W 1337 roku Edward III, król Anglii, ogłosił się dziedzicem francuskiego tronu, co doprowadziło do wybuchu krwawej wojny. Przez następne dekady oba królestwa toczyły zacięte walki o kontrolę nad terytoriami na kontynencie europejskim.

W momencie bitwy pod Formigny Francja znajdowała się w trudnej sytuacji. Po śmierci Karola V Mądrego, który zmarł bez męskiego potomka, na tron wstąpił Karol VI Szalony. Jego panowanie było okresowane niezrównoważeniem psychicznym, a Francja znalazła się w chaosie i rozdrobnieniu. Anglicy wykorzystywali ten fakt, stopniowo zajmując nowe terytoria we Francji.

W 1429 roku na scenę historii wkroczyła Joanna d’Arc, młoda dziewczyna z wsi Domremy, która twierdziła, że Bóg polecił jej uratować Francję. Jej wiara i charyzma zainspirowały armię francuską do podjęcia walki o wyzwolenie kraju. Pod jej wodzą Francuzi odnieśli kilka spektakularnych zwycięstw, w tym oblężenie Orleanu, które było przełomowym momentem wojny.

Bitwa pod Formigny miała miejsce cztery lata po triumfie Joanny d’Arc. Chociaż Joanna zginęła na stosie w 1431 roku, jej bohaterski czyn zainspirował Francuzów do dalszej walki o niepodległość. Karol VII, nowy król Francji, wykorzystał sukces pod Formigny do umocnienia swojej pozycji i zjednoczenia kraju.

Przyczyny zwycięstwa Francuzów w bitwie pod Formigny były złożone:

• Taktyka: Francuzi zastosowali taktykę flankującą, która umożliwiła im obejście silnych pozycji angielskich.

• Przewyższenie liczebne: Mimo że Anglicy mieli większą armię, Francuzi wykorzystali teren do swojej korzyści.

• Moral: W bitwie pod Formigny Francuzi walczyli z wielką determinacją, inspirowani sukcesami Joanny d’Arc.

Bitwa pod Formigny zakończyła się klęską Anglików. John Talbot, znany jako “Książę Czarne”, został pojmany, a angielska armia utraciła znaczną część swoich sił.

Konsekwencje bitwy pod Formigny były daleko idące:

• Wzrost pozycji Karola VII: Zwycięstwo w bitwie pod Formigny umocniło pozycję Karola VII jako króla Francji i zjednoczyło kraj wokół niego.
• Zmiana kierunku wojny: Bitwa pod Formigny stanowiła punkt zwrotny w wojnie stuletniej, gdyż Francuzi przejęli inicjatywę i zaczęli odnosić kolejne sukcesy.
• Zakończenie panowania Plantagenetów:

Bitwa pod Formigny przyczyniła się do ostatecznego upadku dynastii Plantagenetów. W 1453 roku wojna stuletnia zakończyła się podpisaniem traktatu w Castillon, który przyznał Francuzom kontrolę nad większością terytoriów utraconych podczas konfliktu.

W tabeli poniżej przedstawiono najważniejsze aspekty bitwy pod Formigny:

Aspekt	Opis
Data	15 sierpnia 1450
Lokalizacja	Formigny, Normandia, Francja
Strony konfliktu	Francja (Karol VII) vs. Anglia (John Talbot)
Wynik	Zwycięstwo Francuzów

Bitwa pod Formigny była decydującym momentem w historii Francji. Otworzyła ona drogę do wyzwolenia kraju z angielskiej dominacji i rozpoczęcia ery francuskiej potęgi.